Pan Kaiming,
เขาอายุ80กว่าๆแล้วและประกอบอาชีพพนักงานเดินสายเครื่องยนต์,
Pan พูดว่าวันที่14 ธันวาคม 1937 เขาคือหนึ่งใน 300 คนที่ถูกจับให้ยืนตั้งแถวให้รอให้ถูกยิง
Pan ถูกยิงและตื่นขึ้นซึ่งไปนอนอยู่ไต้ศพของเพื่อนข้าง
"ช้าๆ ช้าๆ เดี๋ยวก็รอดแล้ว," เขาบ่นพึมพำ "เสื้อฉันมีแต่เลือด ฉันนึกว่าฮันตายแล้วซะอีก." เขาพยายามจะล้างเลือดที่แม่น้ำแต่ปรากฏว่าแม่น้ำมีแต่เลือด
Pan พยายามหนีโดยแสร้งเป็นพนักงานส่งสาส์นของนายทหารญี่ปุ่นและหนีออกนอกเมืองไป
Posts
No comments:
Post a Comment