Thai flag,History

ธงชาติของไทย

เป็นสัญลักษณ์ของชาติไทยที่บ่งบอกสถาบันหลัก อันได้แก่ สถาบันชาติ สถาบันศาสนาและ สถาบันพระมหากษัตริย์ ควรที่คนไทยต้องแสดง ความเคารพเทิดทูนเสมอ

•  ในสมัยโบราณธงชาติประเทศสยามยังไม่เป็นที่รู้จักกระทั่ง พ.ศ.1590 – 1605 สมเด็จพระนารายณ์มหาราชมีการชักธงแดงในสมัยที่มีการติดต่อแสดงสัมพันธไมตรีกับ ประเทศฝรั่งเศส และใช้เรื่อยมาจนถึงรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ (พ.ศ.2275 – 2301) ที่มีการส่งพระไทยไปประเทศศรีลังกา สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงลงความเห็นว่าธงสีแดงเป็นธงชาติของสยามประเทศในยุคโบราณ

•  ธงสีแดงใช้เป็นธงชาติ ในสมัยอยุธยา – สมัยกรุงธนบุรี จนกระทั่งสมัยรัชกาลที่ 1 ปฐมกษัตริย์ของกรุงรัตนโกสินทร์ ทรงเพิ่มกงจักร เข้าไปกลางธงสีแดง ใช้เป็นธงสัญลักษณ์ ของพระมหากษัตริย์ (พ.ศ.2325 – 2352)

•  ในสมัยรัชกาลที่2 ทรงได้ช้างเผือก 3 เชือก ถือเป็นเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้น จึงทรงเพิ่มรูปช้างสีขาวในกงจักรธงนี้ถูกใช้เพื่อเป็นสิ่งแสดงสัมพันธไมตรีของพระมหากษัตริย์ เมื่อมี การค้าระหว่างประเทศ ส่วนธงสีแดง ยังคงใช้ในการค้าขายทางเรืออย่างไม่เป็นทางการ ซึ่งธงนี้ใช้ระหว่างพ.ศ.2352 - 2394

•  ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงเห็นว่าธงสีแดงที่ใช้ชักบนเรือค้าขายทั่วไปของไทยนั้น ไม่มีความแตกต่าง กับธงของชาติอื่นๆ จึงโปรดให้นำกงจักรออกเหลือเพียงช้างสีขาวอยู่ธงสีแดง และใช้ชักบนเรือค้าขายโดยทั่วไป ( ระหว่างพ.ศ.2394 – 2459 )

•  ธงสีแดงที่มีช้างสีขาว เป็นธงชาติตั้งแต่รัชกาลที่ 4 – 6 (พ.ศ.2459 – 2460) แต่มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในสมัยรัชกาลที่ 6 (พ.ศ. 2459)โดยให้เปลี่ยนเป็นธงแดง มีรูปช้างทรงเครื่องยืนอยู่บนแท่น

•  ในพ.ศ.2460 ธงชาติถูกเปลี่ยนอีกครั้งในสมัยรัชกาลที่ 6 ซึ่งมีการติดต่อกับต่างชาติมากขึ้น โปรดให้เปลี่ยนรูปช้างสีขาวให้เป็นแถบสีขาว เพื่อแก้ปัญหาการชักธงช้างกลับหัว เนื่องจากความสะเพร่ารีบร้อน

•  ในสมัยรัชกาลที่ 6 ทรงให้เพิ่มแถบสีน้ำเงินไว้ตรงกลาง  สีน้ำเงินมีความหมายถึงพระมหากษัตริย์ สีแดง มีความหมายถึง สถาบันชาติ สีขาว มีความหมายถึง สถานศาสนา เมื่อพิจารณาโดยรวมหมายถึงความสามานฉันท์เป็นอันหนึ่งอันเดียวของชาติไทย โปรดให้ใช้เป็นธงชาติไทยเรียกว่า ธงไตรรงค์ ตั้งแต่ พ.ศ. 2460 เป็นต้นมา